ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ടത്...
നിശയുടെ ഏതോ യാമത്തില്‍
അവള്‍ കൊഞ്ചിപ്പറഞ്ഞു;
‘’നമുക്ക് കുട്ടികള്‍ രണ്ടു വേണം
ഒരാണും ഒരു പെണ്ണും.‘’
ഓര്‍ക്കാപ്പുറത്ത് കേട്ടത്
കുന്തം പോലെ തറഞ്ഞുകേറവേ
മനസ്സ് സ്വയം പറഞ്ഞു
നീ തന്നെ എനിക്ക് പാരതന്ത്ര്യം!!!!
ഉന്മേഷത്തിന്റെ
കൈലാസം കയറിയ പ്രഭാതം
ബോധമേകിയപ്പോള്‍
മനസ്സിന്റെ രണതന്ത്രം
അനാഥാലയത്തിലേക്കുള്ള വഴി
തിരഞ്ഞു.
അനാഥരെ സനാഥരാക്കുക
പുണ്യമത്രെ....
വിശാലമനസ്സിനെ ലോക-
മഭിനന്ദിക്കുമ്പോള്‍
മനസ്സാര്‍ത്തുചിരിച്ചു,
അടുത്ത തലമുറയുടെ കെട്ടുപാടു-
കള്‍ക്കും വിട.
സ്വന്തമല്ലാത്തതുപേക്ഷിക്കുന്നവ-
നെന്തു മനസ്താപം...?
ചൂടുപകര്‍ന്ന് വിരിയിച്ച കാക്കമ്മയെ
പിരിയാന്‍ കുയിലിന്‍ കുഞ്ഞി-
നു വിഷമമോ???
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ