2010, മാർച്ച് 10, ബുധനാഴ്‌ച

വോഡ്ക-എന്റെ ആദ്യത്തെ കവിത.

കറുത്ത നിറമുള്ളവര്‍
മണ്ണിന്റെ മക്കള്‍
ഒരു തുണ്ട് ഭൂമിയില്ലാതെ
ഒരു കുഞ്ഞ കൂരയില്ലാതെ
കയ്യില്‍ അയ്യന്‍‌കാളി-
അംബേദ്‌കര്‍ ചിത്രങ്ങളുമായി .

കണ്ടിട്ട് സഹിച്ചില്ലെനിക്ക്
തിളച്ചു ചോര ഞരമ്പില്‍...
കത്തിയെടുത്തു കൈ മുറിച്ചു
വീഴട്ടെ എന്‍ ചോരയും സമര ഭൂവില്‍.

മുറിച്ചത് വോഡ്കയുടെ* അടപ്പ്
വീഴ്ത്തിയത് ഇറ്റാലിയന്‍ ഗ്ലാസ്സിലേക്ക്
ചിയെര്‍സുമായി ചെ,മാവോ ,ഫിദേല്‍..
ഞാനിപ്പോള്‍ ചൈനയില്‍ റഷ്യയില്‍ ക്യുബയില്‍ ..

ലാല്‍ സലാം പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു..
ഡുരൊഫ്ലെക്സ്‌ മെത്തയിലേക്ക് വീണു.
ഉറങ്ങും മുന്പ് ടി.വി അണച്ചു..

കറുത്ത 'ഡാഷ് മക്കളുടെ' മുഖം..
കണ്ടിട്ട് ഓര്‍ക്കാനം വരുന്നു...
ഞാനെങ്ങാന്‍ വാള് വെച്ചാലോ!

*വോഡ്ക-റഷ്യന്‍ മദ്യം.വല കൂടിയതും രുചികരവും ആണെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട് .

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ